We gaan voor de vierde keer “Overwinteren onder de Zon”. In 2010 waren de weersomstandigheden niet optimaal, zeg maar rustig slecht voor de tijd van het jaar en natuurlijk hopen we dat het dit jaar beter zal zijn.
SPANJE
MAROKKO
De afgelopen jaren hebben we al veel over Marokko gehoord en willen het nu wel eens met eigen ogen zien, maar om alleen door dat land te trekken zagen we niet zo zitten. Onze campervrienden Rob en Adrie komen eind februari naar het zuiden en samen met hen gaan we de oversteek maken.
Klik HIER voor het Fotoalbum van SPANJE en HIER voor MAROKKO
MAANDAG 24 JANUARI
Om kwart over negen zijn we klaar voor vertrek en rijden de dam af. We gaan nu eens niet over Luik en Luxemburg maar gaan via Breda, Antwerpen, Brussel en Mons naar Frankrijk. Buiten is het druilerig en ruitenwissers glijden gestaag over de voorruit, de temperatuur blijft steken bij 4 graden, prut weer!
We rijden door tot Chamery (t.z.v. Reims), daar is een prima overnachtingsplek en de eerste dag zit er op, het is inmiddels half vijf en de kilometerteller staat op 418 km, we zijn benieuwd hoeveel het er uiteindelijk gaan worden.
DINSDAG 25 JANUARI
Ook de afgelopen nacht bleef het erg nat buiten, een kliederboel. Als we opstaan regent het gelukkig niet meer, maar het weerstation voorspeldt niet veel goeds, we zullen het wel zien. Vandaag is ons eindstation St. Pourcin sur Sioule, weer een rit ruim 400 kilometer. Het eerste uur rijden we over de “Route de Champagne” en komen door hele kleine dorpjes die omringd zijn door wijnranken, overal is men al weer volop bezig met de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen.
Bij een boulangerie in de buurt van Troye scoren we onze eerste echte knapperige Franse baquette, dat wordt genieten!
Na Troye volgen we de N77 en rijden verder via Auxerre en Never richting Clermont-Ferrand.
Was het vanochtend hier en daar nog aardig mistig, inmiddels schijnt de zon regelmatig de camper in, heerlijk! Gelukkig zat het weerstation er vandaag helemaal naast.
In St. Pourcin treffen we weer dezelfde Nederlanders als in Chamery, Jan en Tineke uit Waddinxveen die voor de eerste keer op zoek gaan naar de winterzon. Zij ‘kennen’ ons van onze site en in de loop van de avond leren we hen ook een beetje kennen. We rijden dezelfde route naar het zuiden en het kan zo maar gebeuren dat we elkaar nog weer eens ergens tegenkomen.
WOENSDAG 26 JANUARI
Vanochtend eerst even naar de verzorging en dan weer On Tour. De eerste 60 kilometer rijden we nog over binnenwegen maar bij Clermont-Ferrand pakken we de tolvrije A75 en die blijven we volgen tot Bézier. We kunnen weer even lekker doorrijden en het is ook nog eens een schitterende route is die dwars door het Centraal Massief gaat.
Maandag voor we vertrokken nog even het weerbericht bekeken op internet, het zou vandaag gaan sneeuwen in dit gebied, gelukkig hadden ze het helemaal mis en de lucht is zelfs, op een paar wolkjes na, helemaal blauw. In de lager gelegen gebieden zien we hier en daar plekken met een beetje sneeuw en in de verte zijn de bergtoppen helemaal wit. Hoe hoger we komen, hoe witter het wordt en op het hoogste punt (1110 meter), zitten we in een toch wel iets winters landschap. De wegen zijn gelukkig wel schoon en het is genieten!
Eenmaal over het hoogste punt zien we helemaal geen wolken meer en schijnt de zon volop, lentekriebels komen naar boven en dat op 26 januari!
Net voor de imposante burg bij Millau komen we in de nevel terecht die in de Gorges du Tarn is blijven hangen. Op de parkeerplaats voor de brug stoppen we wel maar we zien niets. De nevel hangt er kennelijk al wat langer, de grassprietjes en takken van de struiken zijn bedekt met een dun laagje rijp.
Aan de andere kant van de burg zijn de wolken weer verdwenen en rijden we weer in de volle zon, wonderlijk!
Na een stralende dag komen we om kwart voor vijf aan in Valras Plage en onder een strak blauwe lucht kijken we uit over de Middellandse Zee! Hopen van harte dat deze dag een voorbode is voor de komende maanden.
DONDERDAG 27 JANUARI
Onze hoop krijgt een gevoelige deuk als we om zes uur wakker worden van de regen die op het dak klettert. Gelukkig is het snel voorbij en komt de zon weer te voorschijn, heel even maar, de regen ligt al weer op de loer en komt even later in een gestaag tempo naar beneden.
Vandaag hopen we ergens in het noorden van Spanje weer een plekje te vinden. Eerst gaan we, net als vorig jaar, in de buurt van Perpignan onze LPG fles vullen, in Frankrijk is dat gelukkig geen probleem, in Spanje wordt het moeilijker, daar is maar mondjesmaat een vulstation te vinden. Dichtbij het vulstation is ook een wasstraat waar de camper weer een wasbeurt krijgt en dat is geen overbodige luxe. ROXANNE ziet er niet uit!!!, ze zit vol met pekel en dat is niet zo goed voor de huid.
Bij elke McDonald’s in Frankrijk kun je gratis internetten, de
e-mail binnenhalen gaat prima maar het verslag op de site zetten lukt jammer genoeg niet, onze volgers zullen nog even moeten wachten op de eerste update.
Om kwart over één rijden we bij Le Pertus Spanje binnen. We zijn nog maar 1 minuut op Spaans grondgebied of de eerste dames van lichte zeden staan alweer langs de kant van de weg op zoek naar een klant, iets wat je in Nederland niet meer tegenkomt.
Ook in Spanje mijden we de tolwegen en volgen de N-11 richting Girona en Barcelona, tenslotte hebben we geen haast. Inmiddels is het buiten lichter wat geworden, er hangt nog wel een wolkendek boven ons, maar het regent gelukkig niet meer en met 10 graden is het niet slecht te noemen. We kijken even op de camperplaats in Blanes maar dat vinden we niets en rijden door. In Pineda del Mar zien we bij de begraafplaats een paar campers staan en we sluiten aan, het zijn Zweden en zij staan elk jaar zonder problemen op deze plek.
VRIJDAG 28 JANUARI
We hebben lekker geslapen in een zeer ‘rustige’ omgeving. De regen van gisterochtend heeft ons achtervolgd en in de loop van de nacht ingehaald en het is nog steeds niet droog als we weer gaan rijden. We blijven voorlopig de N-11 (kustroute) volgen en rijden door o.a. Calella, Cannet del Mar en Mataró en daar zoeken we de Aldi op en kopen daar weer van dat over heerlijke bruine brood dat alleen bij de Aldi te koop is.
In Barcelona nemen we de B10 langs de haven en dan de C-32/
C-31 richting Sitges. De zon is gelukkig weer gaan schijnen en de temperatuur loopt op naar 12 graden. We rijden deze weg nu al voor de 4de keer en nog altijd is het genieten, al rijd je zo’n weg 10 keer, het verveelt nooit! Het is wel een drukke weg, ook vrachtwagens maken gebruik van deze mooie (slinger)route langs de kust. Na Calafell volgen we afwisselend de N-340 en de A-7. In Benicasim vinden we het weer mooi geweest en zoeken (in de regen) een plekje op voor de nacht.
Vandaag onderweg de eerste tekenen van de naderende lente gezien, af en toe staan er al enkele amandelbomen in bloei staan en de knoppen staan op het punt om open te barsten. Nu de zon er nog bij en het plaatje is compleet!
ZATERDAG 29 JANUARI
Wat is het toch heerlijk als de zon naar binnen schijnt, een mooie blauwe lucht heet ons welkom, de dag begint in ieder geval goed. Vandaag rijden we door naar Santa Pola, t.z.v. Alicante, daar hebben we afgesproken met onze camperkennissen Ede en Ineke.
Het eerste stukje rijden we nog de N-340 en na Castelló de la Plana komen we op de A-7, de ‘Autovía del Mediterráneo’, een tolvrije autosnelweg en dat schiet even lekker op.
In de omgeving van Valencia zien we overal weer de sinaasappel- en mandarijnenboompjes staan die vol hangen met dat lekkere zoete en sappige fruit. Gisteren al bij een stalletje langs de kant van de weg de eerste zak sinaasappels gekocht, ze zijn hier echt een stuk lekkerder dan in Nederland!
Na Alicante/Elche rijden we naar het strand, van een Nederlander die we gisteren in Benicasim spraken de coördinaten gekregen van een put voor lozen van vuilwater en toilet en die gaan we even opzoeken. We hebben de plek snel gevonden en 2 minuten later komen Jan en Elly aanrijden, da’s toevallig! we wisten wel dat zij ook naar Sante Pola gingen vandaag maar dat we ze hier zouden treffen hadden we niet van te voren kunnen bedenken. We rijden samen naar het strand en gaan daar, BUITEN EN IN DE ZON, een broodje eten, heerlijk!
Na de lunch gaan we weer verder en even later komen we aan op de camperplaats van Santa Pola. We worden hartelijk ontvangen en na een rondje over de camperplaats is de koffie snel gezet. De temperatuur liep vandaag op naar 16 graden!!!!
’s Avonds gaan we met z’n vieren naar de bekendste Chinees van Sante Pola en eten daar een drie gangen menu voor € 5,50 p.p. inclusief een halve liter wijn en weer vragen we ons af:
Waar kunnen ze het van doen!
ZONDAG 30 JANUARI
Het is vandaag een echte “ZON”DAG, de zon schijnt al heel vroeg de camper in en we zien in geen velden of wegen een wolkje aan de lucht. Dit is Spanje zoals we het graag zien.
We rijden de campers naar het strand en staan daar achter een paar struiken, lekker privé, met uitzicht op zee. De stoelen gaan naar buiten, al snel worden de lange voor de korte broeken verwisseld en de truien gaan uit. Het is heerlijk, we zitten uit de wind, de temperatuur loopt op naar 23 graden en het pigment in onze huid wordt aan het werk gezet. Vanmiddag sms contact gehad met onze kids en die schreven dat het in Nederland hééééél koud is, hebben we het hier toch helemaal geweldig!
Marktdag in Santa Pola en in tegenstelling tot maandag staat nu het grote plein bijna helemaal vol kramen waar van alles en nog wat is uitgestald; de dagelijkse behoefte aan groente en fruit, batterijen, handwerk, linnengoed, huishoudelijke artikelen, schoenen, sierraden, horloges, tassen, ondergoed en heel veel kleding, je kunt het bijna niet geloven maar hier worden truien, shirtjes en jassen aangeboden vanaf € 1,00.
We laten vandaag de campers bij de werf staan en gaan op de fiets naar de markt en doen onderweg ook nog een paar boodschappen bij de Aldi, hebben weer zin in dat lekkere bruine brood. Als je de winkel binnen komt kun je het al ruiken, ze bakken hier zelf het brood af en het komt dan ook vaak voor dat het nog een beetje warm als je het uit de mand haalt. Aan het begin van de middag zijn we weer terug en genieten we weer van een wolkenloze lucht. We hebben geen zin om te koken en gaan met z'n vieren naar de bekendste Chinees van Santa Pola
Weer een mooie dag en weer rijden we naar het strand om daar de dag door te brengen. Lekker achter de struiken, uit de wind en in de zon komen we de dag wel door, we vervelen ons geen moment! Voor de volgers is het misschien wat eentonig om te lezen, elke dag een onbewolkte lucht, een zon die volop schijnt, een heerlijke temperatuur en uitzicht op zee, maar wij genieten er met volle teugen van!!! Er is niets fijner dan elke dag buiten te kunnen zijn, moeten er niet aan denken nu in het koude en natte Nederland bij de kachel te moeten zitten!
Om half tien breekt er lichte paniek uit op de camperplek, twee politieagenten op motoren rijden het terrein op en het eerste wat ze roepen is “Passaporte”. We weten allemaal wel dat we hier eigenlijk niet mogen staan, er staat zelfs een verbodsbord voor campers en we zijn aan de beurt om opgeschreven te worden, of daar een bekeuring aanvastzit weten we nog niet.
Een dag eerder dan gepland verlaten we Santa Pola en rijden via Elche, waar we de LPG fles vullen, verder naar het zuiden met als doel Playas de Percelles, bij camperaars beter bekend als het “Geitenweitje”. Het is weer een mooie, zonnige dag en we besluiten de snelle route te nemen kunnen we straks weer lekker buiten zitten. Via Murcia, Cartagena en Mazarrón rijden we naar onze bestemming van vandaag. Zagen we een week geleden een paar bloeiende amandelbomen, hier staan hele boomgaarden in bloei, LENTE!
Het “Geitenweitje” staat al helemaal vol als we aankomen. Kees en Ria zijn er al en creëren voor ons ook nog een plekje door een stukje naar voren te rijden. Zoals verwacht kunnen we weer de hele middag buiten zitten en gaan pas om zes naar binnen, weer een mooie dag in de pocket!
’s Middags verkennen we de omgeving op de fiets en willen naar Playa de Calnegre, daar moet je ook mooi met de camper kunnen staan en dat willen we wel zien. Helaas raken we tussen de plastic kassen, die hier volop staan, de weg kwijt en bereiken ons doel niet, we keren om en gaan terug naar onze campers. Onderweg komen we een herder tegen met honderden schapen die zich te goed aan de groene grassprietjes en dat levert natuurlijk weer een leuk plaatje op.
We komen ook nog over een nieuw aangelegde autosnelweg waarvan we het idee hadden dat deze nog niet opengesteld was voor het verkeer zo nieuw zag alles er nog uit. De weg was al wel open maar er wordt kennelijk weinig gebruik van gemaakt, in de 10 minuten dat we stonden te kijken kwam er welgeteld één auto voorbij, zoiets zou in Nederland ondenkbaar zijn!
Was het gisteren licht bewolkt, vandaag is het mooie weer weer helemaal terug, een zon overgoten dag waarin de badpakken ook weer te voorschijn komen. ‘s Ochtends op de fiets naar het dorp voor een boodschapje en tegelijk eens even informeren of er ergens te internetten is. Helaas hebben ze hier nergens een publieke Wifi of een onbeveiligd netwerk, dus de site updaten kunnen we voorlopig wel even vergeten, het is niet anders.
Eenmaal terug uit het dorp zetten we de camper aan de andere kant van het pad, de camper die daar stond is inmiddels vertrokken, we staan nu niet meer achter Kees en Ria maar tegenover hen en hebben nu iets meer ruimte, nou ja iets? we hebben een plek met een zee van ruimte voor de deur, een hobbelig stuk met veel struikjes, kuilen en keien. In de loop van de middag komen Jan en Elly het terrein op rijden en gaan op zoek naar een geschikt plekje. Eenmaal geïnstalleerd gaan we met z’n allen aan de koffie.
We staan nog steeds in Percelles. We zitten nog steeds in een hogedruk gebied en de weermannen van BVN voorspellen dat dat ook wel even zal blijven hangen en dat betekend mooie zonnige dagen met heerlijke temperaturen, lekker de hele dag buiten, tegen een uur of zes wordt het zo fris dat we naar binnen gaan. 
De afgelopen dagen ook nog op het “Geitenweitje” gebleven. We hebben het er naar onze zin, hebben nog steeds prima weer en het is erg gezellig in de Nederlandse enclave! We lezen, zonnen, borrelen aan het eind van de middag, wandelen af en toe en gaan om de dag op de fiets naar het dorp voor de boodschappen. Ede zorgt elke dag voor vers brood, hij heeft een scooter en rijdt elke ochtend naar het dorp en neemt voor iedereen lekker vers gebakken stokbrood mee, wat een service!
Vandaag een prima dag om weer eens van plek te veranderen. We gaan eerst in Cañada Gallego onze watervoorraad weer op peil brengen, na 8 dagen is dat wel weer nodig, we verbazen ons er wel over hoe lang we met 100 liter water kunnen doen. Dan rijden we naar Águilas, vullen bij de Aldi onze “Interne Supermarkt” weer aan en rijden daarna naar de haven en gaan eens kijken of we ergens kunnen internetten, het is al weer 11 dagen geleden dat we voor het laatst de site hebben bijgewerkt en onze volgers worden een beetje ongeduldig.
Van Ede en Ineke hebben we de coördinaten gekregen van de voor ons nog onbekende plek bij Calabardina en die gaan we opzoeken. Ook Kees en Ria, die al 15 jaar in Spanje komen, kenden deze plek niet. We kregen ook nog de tip om over de D20 te rijden, een werkelijk schitterende route door de bergen, maar helaas kunnen we net over de top niet meer verder. De berg is ingestort en de weg ligt tot de vangrail vol met puin. We hadden het kunnen weten als we Spaans konden lezen, er stonden wel borden langs de weg!
We gaan terug en nemen nu de N-332 naar Águilas, ook een erg mooie route die we al drie keer eerder hebben gereden en omdat een mens wel eens wat anders wil, hebben we toch nog weer iets bijzonders meegemaakt. Overal onderweg zien we verlaten boerderijen die inmiddels de staat van bouwval hebben bereikt! Na de bevoorrading rijden we naar de haven voor de lunch en daar gaan we op zoek naar een vrije Wifi of een Internet café.
Het internetten lukt! We hebben al snel een mogelijkheid gevonden in “Hotel Restaurant Carlos de III”, je neemt er een kopje koffie à € 1,00 en dan kun je gratis internetten.
Na een rustige nacht zijn we al weer redelijk vroeg uit de veren (haf negen) en rijden naar Calabardina en vinden op Playa del Arraz een hele mooie plek. Ede en Ineke hebben helemaal gelijk, het is er schitterend, we staan tussen de struiken die grotendeels de wind tegenhouden en hebben uitzicht op zee. Deze plek is een beetje vergelijkbaar met plek achter San Juan de los Terreros. De afgelopen jaren hebben we daar altijd gestaan maar dat mag nu niet meer, ze hebben dit opgelost door het plaatsen van een hoogte barrière.
Het weer is weer goed, overdag soms nog wat sluierbewolking en aan het eind van de middag krijgen de wolken de overhand, de temperatuur is goed, we kunnen weer buiten zitten! Voorlopig blijven we hier weer een paar dagen staan als we tenminste niet weggestuurd worden. Na het weekend gaan we weer kilometers maken, Rob en Adrie, onze campervrienden waarmee we naar Marokko gaan, vertrekken a.s. zondag vanuit Nederland en we zullen elkaar ergens tussen Malaga en Algeciras ontmoeten, waar precies dat moeten we nog afspreken.
Weer een dag die schitterend begint, of het zo zal blijven is nog maar de vraag, een lage drukgebied strekt zijn tentakels uit over het Iberisch Schiereiland en dat voorspelt natuurlijk niet veel goed. Volgens de weermannen ziet het er aan de Spaanse Costa’s vooralsnog goed uit, maar de rest van Spanje en Portugal krijgt te maken met bewolking en regen. Rond de middag sluiten Ede en Ineke zich weer bij ons aan. Het blijft hier de hele dag goed, alleen staat er vandaag wel heel erg veel wind. De voorspelde bewolking bereikt ons niet.
Tot onze verbazing kwam vanmorgen om negen uur de Guardia Civil al weer langs, hij controleerde zeker of we ons aan zijn aanwijzingen hadden gehouden, er werd alleen gekeken en zonder iets te zeggen vertrokken ze weer. We staan hier niet meer rustig, de stoelen mogen hier niet naar buiten en dat terwijl er boven ons geen wolkje te zien is. Ede, die een scooter heeft, gaat even in de omgeving scouten of er nog een andere plek is waar we ons kampement op kunnen slaan.
We gaan met z’n drieën op pad, achter Cabo Cope zijn diverse mogelijkheden. Onderweg worden we aangehouden door een paar Engels sprekende dames, die vertellen ons dat verderop nog een mooie grote plek is waar meerdere campers ‘zonder problemen’ kunnen staan. We komen terecht op Playa del Rafal, we weten wel dat het hier eigenlijk ook niet mag, maar een brutaal mens heeft de halve wereld! Nu maar hopen dat de Guardia Cilvil ons hier niet weet te vinden.
Een stralende dag, is er een stuk minder wind en we kunnen weer naar buiten met de stoelen. We genieten volop van de omgeving, het uitzicht op zee, het ruizen van de branding en van elkaars gezelschap. Bij een wandeling over de rotsen komen we langs de restanten van een klein vervallen schuurtje of wat het ook geweest mag zijn en onderweg zien we ook nog een paar andere campers staan. Het lijkt erop dat het hier oogluikend wordt toegestaan.
Vanavond is het VOLLE MAAN, we staan aan zee en hebben nu eens niet de zon in de zee zien zakken, maar de maan uit de zee zien opkomen en dat zie je niet zo vaak. Geweldig, wat is dat mooi en voor je er erg in hebt staat t’ie al weer een heel eind boven de horizon. Natuurlijk hebben we dat ook weer op de foto vast gelegd. Als dat niet romantisch is!!!!!
De dag begint weer goed, wel wat sluierbewolking maar een prima temperatuur. De Guardia Civil heeft ons toch ontdekt, vanaf de grond en vanuit de lucht, en natuurlijk kwamen ze ons weer vertellen dat we hier niet mogen kamperen. Hetzelfde verhaal als twee dagen geleden alleen werd er nu ook bij verteld dat we hier ook niet mogen slapen. De stoelen mogen niet bij de campers staan maar wel op het strand tussen de witte grenspalen en het water, zo’n twintig meter naar voren! Bureaucratie ten top!
Na de middag verdwijnt de zon grotendeels achter de wolken en de wind maakt het een beetje fris. We rijden naar Àguilas (onderweg komen we heel toevallig Jan en Elly weer tegen), gaan eerst winkelen in “Àguilas Plaza” en daarna rijden we door naar de haven, parkeren daar de campers en gaan op een terrasje een glaasje drinken. We zien dat ze daar ook frite verkopen; we eten vanavond eendenpoten en sperziebonen en de door de heren gehaalde “Patatas” maakt de maaltijd helemaal compleet.
We verlaten de haven en rijden richting Mojacar, we weten tussen Aquilas en San Juan de los Terreros meerdere plekjes en gaan kijken of we daar nog kunnen staan. Op de plekken waar we naar op zoek waren is het hetzelfde verhaal als de afgelopen dagen. Niets buiten, zelfs geen matje en de stoelen mogen alleen op het strand staan, je mag er wel blijven slapen. Kees en Ria blijven er en wij nemen hier, na drie weken, afscheid van elkaar, het was een hele gezellige tijd!
Wij rijden door naar de oude plek in San Juan waar je volgens Ede en Ineke wel alles mag, zij staan daar nu en het is er als vanouds, stoelen buiten, blokken onder de wielen etc. etc. en de hoogte barrière waar eerder sprake van was, is nergens te bekennen. We gaan eerst internetten bij de Engelse bar, maar ook hier is het net als in Aguilas, we kunnen de site wel bijwerken, maar met foto’s lukt weer niet. Gelukkig kunnen we wel Skypen en na vier weken zien we onze kinderen en kleinkinderen weer even. Heerlijk!!